Historia marki Wolfenstein sięga 1992 roku, kiedy to studio id Software powołało do życia pierwszą odsłonę przygód Williama „B.J.” Blazkowicza. Niedługo po premierze produkcja zdobyła status kultowej, a kolejne odsłony zapoczątkowanego przez nią cyklu pieczętowały jego wysoką pozycję na liście najlepszych FPS-ów w historii gier wideo. Kiedy prawa do marki przejęła firma Bethesda Softworks, pieczę nad jej rozwojem przekazano zespołowi Machine Games, w którego skład wchodzili branżowi weterani wcześniej zasilający szeregi ekipy Starbreeze (znanej między innymi z takich gier, jak The Chronicles of Riddick: Escape from Butcher Bay czy Syndicate). Opracowany przez nich Wolfenstein: The New Order spotkał się z ciepłym przyjęciem ze strony graczy. Nic zatem dziwnego, że po stworzeniu samodzielnego rozszerzenia zatytułowanego Wolfenstein: The Old Blood, autorzy zabrali się za pełnoprawną kontynuację. Mowa o opisywanym tutaj Wolfenstein II: The New Colossus wydanym między innymi na platformie PC, PS4 itd.. Fabuła Akcja Wolfenstein II: The New Colossus rozpoczyna się w 1961 roku, bezpośrednio po wydarzeniach przedstawionych w poprzedniej części serii, noszącej podtytuł The New Order. Wybudzony ze śpiączki B.J. Blazkowicz i jego przyjaciele trafiają na teren okupowanych przez nazistów Stanów Zjednoczonych. Z uwagi na terror, jaki Niemcy (z Frau Engel na czele) sieją w Ameryce, protagoniście nie pozostaje nic innego, jak ponownie chwycić za broń i stanąć do walki z agresorem. Na szczęście Blazkowicz i jego świta nie są sami – pomagają im m.in. Horton oraz Grace, czyli liderzy miejscowych ognisk ruchu oporu. Należy odnotować, że podobnie jak wcześniejsza gra z cyklu, opisywana pozycja prezentuje alternatywną wersję historii, w której Niemcom udało się opracować i wykorzystać na polu bitwy Wunderwaffe – cudowną broń, która zapewniła im zwycięstwo w II wojnie światowej. Mechanika Rozgrywka w wydanym na platformie PC, PS4 itd. Wolfenstein II: The New Colossus zasadza się na niemal identycznym schemacie, jak miało to miejsce w przypadku poprzednika. W dalszym ciągu filarem zabawy jest walka – spędzamy na niej najwięcej czasu, przemierzając dość rozległe etapy (odwiedzamy między innymi Roswell, Manhattan oraz Nowy Orlean) i realizując kolejne cele misji. Wśród przeciwników stających na drodze Blazkowicza pojawiają się zarówno żołnierze piechoty, jak i uzbrojone po zęby retrofuturystyczne roboty, w tym wielkie machiny bojowe. Główny bohater w starciach robi użytek z rozbudowanego arsenału. Wśród dostępnych narzędzi mordu pojawia się nie tylko klasyczna broń palna (pistolety, karabiny maszynowe), lecz również bardziej wymyślne giwery pokroju Laserkraftwerka (strzelającego promieniem lasera zdolnego do dezintegracji oponentów) oraz Dieselkraftwerka (czyli napędzanego paliwem granatnika umożliwiającego jednoczesną eliminację całych grup adwersarzy). W dalszym ciągu nic nie stoi na przeszkodzie, by siać zniszczenie, prowadząc ostrzał z dwóch sztuk broni jednocześnie – lub przeciwnie, skradać się i eliminować nazistów po cichu. Warto odnotować, że autorzy w dalszym ciągu zastępują automatyczną regenerację zdrowia oldskulowym zbieraniem apteczek i fragmentów pancerza. Równie oldskulowe są znajdźki, które poukrywano na poziomach w ilościach hurtowych. Kwestie techniczne Wolfenstein II: The New Colossus może się pochwalić grafiką wysokiej jakości, robiącą właściwy użytek z możliwości technologicznych silnika id Tech 6. W porównaniu z wcześniejszą grą spod znaku Wolfenstein podrasowano przede wszystkim tekstury i efekty specjalne, jakie towarzyszą wymianie ognia. Zauważalnie wzrósł też poziom wykonania cut-scenek, które często przetykają rozgrywkę w kampanii.